Tot de oudste eigenaars van de plaats behoort de familie de Glimes in de 14e eeuw.
In 1462 werd de familie de Vaulx een van de belangrijkste families in het graafschap Namen toen zij het kasteel van Aische en de verschillende landerijen en bijgebouwen verenigden tot de heerlijkheid Aische, die nog onder de jurisdictie van het landgerecht van Walhain viel, terwijl de hoge heerlijkheid, d.w.z. het recht van hoge rechtspraak, toebehoorde aan de graven van Namen.
Het kasteel was sinds 1647 eigendom van de familie du Bois en werd tussen 1760 en 1780 uitgebreid door Simon de Neuf, echtgenoot van Philippine du Bois, die twee vleugels toevoegde, de toren verhoogde, de gracht verbreedde en een nieuwe brug bouwde.
Boven de toegangsdeur van het kasteel hangen de wapens van de familie de Neuf :
“d’or à trois hures de sanglier au naturel”.
De boerderij naast het kasteel dateert uit het einde van de 16e eeuw.
Vanaf 1830 werd het kasteel niet meer permanent bewoond en na 1865 hield het daarmee op. Het bleef relatief goed bewaard tot 1917, maar werd toen beschadigd tijdens de bezetting door Franse vluchtelingen die de deuren en lambrisering gebruikten voor verwarming. Tijdens het Duitse debacle in 1918 werd het enkele dagen bezet door Russische gevangenen. Na de wapenstilstand in november 1918 vestigden Canadese soldaten er enkele weken hun onderkomen.
Veel van de balken en stenen werden vervolgens gebruikt om de boerderij te verfraaien of verkocht.
De ruïnes zijn sinds 1977 respectievelijk 1982 geclassificeerd als site en monument :
